Jednym z ważnych wydarzeń we wsi była budowa kaplicy. Okolicznościom jej powstania towarzyszyły tragiczne wydarzenia. Inicjatywa wzniesienia małej kaplicy mszalnej dla Grojca pochodzi od proboszcza macierzystej parafii Regulice, ks. Marcina Podgórskiego. W połowie XIX w. zaistniała potrzeba odprawiania nabożeństw przebłagalnych i dziękczynnych w związku z epidemią cholery, która zdziesiątkowała mieszkańców wsi w lipcu 1855 roku. Zmarło wówczas 80 osób, pochowanym na cmentarzysku cholerycznym (obecnie ul. Św. Rozalii – patronki od zarazy). . Rządca folwarku grojeckiego Ignacy Wenecki był bardzo przychylny budowie; on to właśnie wytyczył linie pod fundamenty. Wyznaczono plac pod kaplicę i jesienią zaczęto budowę. Budowniczym kaplicy był Ignacy Siewiorek pochodzący z Poręby Żegoty. Zofia z Branickich hr. Potocka z Krzeszowic ofiarowała z dóbr hrabstwa Tęczyńskiego materiały budowlane: kamień, pięćset cegieł, wapno i trochę drzewa na więźbę. Ołtarz jest dziełem Wincentego Kowalczyka, stolarza znanego w całym okręgu krakowskim. Datki na budowę kaplicy pochodziły od włościan z Grojca. Kierownikiem Szkoły Ludowej w Grojcu był wówczas Karol Gadomski, wielce zasłużony nauczyciel, oddany ludziom, krzewiący oświatę. To właśnie jego brat, Walery Gadomski (rzeźbiarz i malarz) namalował w 1861r. obraz N.M.P. Niepokalanie Poczętej. Obraz ten został umieszczony w ołtarzu. Pierwsza Msza Święta została odprawiona 3 czerwca 1862 roku. Druga msza św. została odprawiona w lipcu za dusze zmarłych na cholerę. Początkowo Msze Święte odprawiane były za zmarłych w czasie zarazy, a potem także w uroczystości okolicznościowe. Kaplicę odnowiono w 1932 roku, 1956 roku i pod koniec lat 90-tych XXw. Przed wzniesieniem kościoła parafialnego w Grojcu, duszpasterze z Regulic sprawowali tu regularnie Eucharystie niedzielne, a od 1957 roku również katechizację dzieci. Kaplica jest ogniwem łączącym obecnych parafian z ich przodkami i pamiątką historii tej miejscowości. Do dziś upamiętnia miejsce pochówku zmarłych na cholerę.
