Barokowy klasztor rzymskokatolicki bernardynów zbudowano w latach 1625- 1656. Świątynia znana jest jako miejsce kultu obrazu Pana Jezusa „Ecce Homo”, czczonego tu jako ikona Miłosierdzia. Obraz trafił do Alwerni w 1686 roku. Według tradycji został on przewieziony z Konstantynopola na dwór cesarza Ferdynanda III, następnie z Wiednia dostarczono go do Koszyc, a w końcu ofiarowano do Polski. Pośrodku placu znajduje się kamienny krzyż oraz mogiła zmarłych zakonników. Kościół i klasztor położone są na wzgórzu i otoczone lasem. Kościół jest budowlą jednonawową z transeptem i krótkim, półkoliście zamkniętym prezbiterium, przy którym znajduje się od strony północno-wschodniej kaplica, a od zachodu wieża. Piętrowe zabudowania klasztorne skupione wokół wewnętrznego dziedzińca (wirydarza) są usytuowane od strony południowej. Po przeciwnej, północnej stronie umieszczone jest wejście do kościoła. Poprzedza je tzw. Plac Rajski otoczony murem ze stacjami Drogi Krzyżowej. Co roku w okresie Wielkiego Tygodnia odbywa się w Alwerni Misterium Męki Pańskiej wykonywane przez mieszkańców Alwerni, natomiast w Wigilię Bożego Narodzenia ma miejsce uroczysta Pasterka z Misterium Bożonarodzeniowym. W maju na terenie klasztornego ogrodu odbywa się Majówka u Bernardynów. W niedzielę oktawy Bożego Ciała punktem kulminacyjnym jest procesja z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy, ustawionych w lesie w specjalnie w tym celu wzniesionych w 1709 r. kaplicach czterech Ewangelistów. W czasie procesji strzelano z moździerzy stąd odpust ten nazwano niedzielą strzelaną lub strzelanką. Nazwa ta utrzymała się do dziś. Zgodnie z tradycją więc, w niedzielę po Bożym Ciele w Alwerni odbywa się odpust poświęcony czci Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Pana, tzw. Strzelanka Alwernijska.
